- 2017
Dit is dan alweer de laatste dag van het jaar. Het jaar 2017.
Voor ons een jaar met een traan en een lach. Helaas iets meer tranen dan zou moeten. Zoals de meesten van jullie al wisten of in mijn vlog hebben gezien, waren we dit jaar in blijde verwachting van een derde kindje. Helaas is deze zwangerschap met bijna 12 weken geëindigd door een hematoom in mijn baarmoeder.
Even een korte versie: vanaf het begin af aan liep de zwangerschap al niet lekker door een hematoom in mijn baarmoeder. In die 12 weken zijn we nog op vakantie geweest. Wat een heerlijke vakantie had moeten zijn op ons geliefde eilandje Ibiza werd 2 weken lang onrust, stress, continue bloedverlies, ANGST, bezoek aan een kliniek om een echo te maken (waarna ik absoluut bedrust moest houden en ze het er erg zorgwekkend uit vond zien). Eenmaal terug in Nederland kreeg ik na 2 dagen weer een enorme bloeding en werd ik direct opgenomen in het ziekenhuis. De baby bleef het wonder boven wonder goed doen terwijl ik ruim 1,5 liter bloed was verloren. Eenmaal thuis ging het na een week toch ineens mis. Door de hematoom bruut mee naar buiten gesleurd. Alles zat er op en aan. Piep kleine teentjes en vingertjes. Het kindje was echt al af. Het moest alleen nog een flinke tijd groeien. Soms zeggen mensen tegen mij; ‘Tja een ongezond kindje had je ook niet willen hebben’. Dan denk ik; heb je nou niet goed geluisterd? Het kindje was gezond. Alleen die hematoom zat in de weg. En wat ik ook veel te horen heb gekregen: ‘Ach je hebt in ieder geval 2 gezonde kinderen’. En ja tuuuuuurlijk ben ik daar enorm gezegend mee en zijn ze het dierbaarste wat ik heb. En ja ik weet dat er ook mensen zijn die nooit een kindje zullen hebben. Maar het verdriet van dit (onnodige) verlies wordt daar niet door verzacht. Voor ons was en is dit een enorme heftige gebeurtenis.
En alsof dit nog niet voldoende was heb ik een paar weekjes terug nog een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad. Gelukkig brak mijn lichaam het al vrij snel af en zijn mijn eileiders bespaard gebleven. Maar het was weer een heel lang traject met 6 weken bloedverlies, enorme angst want de arts had gezegd je moet alert blijven op je lichaam en als je erge buikpijn krijgt dat moet je direct komen. Elke week moest ik bloed prikken (om te kijken of mijn hcg goed daalde en een echo maken. Bij elk buikpijntje schoot ik zwaar in de paniek.
Ik merk dat het me niet in de koude kleren is gaan zitten. Ik heb een stuk minder vertrouwen in mijn eigen lichaam en bij elk steekje, buikpijntje schiet ik compleet in de stress. Ik heb heel snel angst. En dat wil ik niet want het vreet energie al die stress, ik heb al maanden enorme nek en schouder pijn die niet weg gaat. Mensen die mijn vlogs zien of mijn foto’s op Instagram zullen misschien wel denken; wat ziet alles er perfect uit. Dat is best een ding, want we doen ook veel leuke dingen, houden van mooie spullen en hebben het heel fijn samen. Maar ik probeer ook heel eerlijk te zijn naar jullie en ook de mindere dingen in het leven te delen. Dit omdat ik zelf graag mijn hart lucht en omdat ik niet alleen maar de leuke dingen wil delen om een zogenaamd perfect leven te schetsen.
Ik vond het altijd een beetje onzin als mensen zeiden dat ze zo toe waren aan een nieuw jaar. Maar ik snap het nu. Ik heb nog nooit zo verlangd naar een nieuw fris blanco jaar als nu. 2017 achter ons laten en met frisse moed een nieuw jaar in. Zonder angst, een goede gezondheid, en vooral genieten van elkaar.
2017 was ook het jaar dat mijn bedrijf Mockies weer een flink stuk is gegroeid. En dat ondanks ik niet altijd even actief was door mijn gezondheid. Er kwamen oa nieuwe modelletjes bij, een agent voor Spanje, toffe fotoshoots in samenwerking met Pussycat and Bird, verschillende publicaties in grote bladen, en stonden we in Januari op de beurs in Parijs (Playtime Paris).
Afgelopen jaar ben ik ook na lang wikken en wegen gestart met vloggen. Steeds als ik dacht ik doe het niet dan bleef het me triggeren. Uiteindelijk de knoop doorgehakt en kijken hoe het bevalt. Tot nu toe vind ik het erg leuk, zelfs het editen. Dat neemt even wat tijd in beslag maar ik haal erg veel plezier uit. Ik weet dat we best wel een luxe leven leiden en het is niet mijn bedoeling om dat expres te benadrukken in mijn vlogs. Soms is dat best lastig en dan knip ik er weer een stuk uit. Maar dit is hoe wij leven en waar wij gelukkig van worden. Ik ben er nog niet helemaal over uit of ik er mee door wil gaan. De tijd zal het leren…
Helaas is ook begin dit jaar mijn enige opa overleden. Opa Chris. Ik ben naar hem vernoemd. Ondanks hij al niet meer thuis woonde en steeds slechter werd was het nog best onverwachts toen hij overleed. De meisjes hebben het veel over hem gehad dit jaar en zijn zelfs meerdere malen in tranen uitgebarsten omdat ze Opa Chris zo mistten. Gelukkig hebben ze hem nog gekend en hebben we mooie foto’s en herinneringen.
Natuurlijk heb ik net als jullie waarschijnlijk ook bijna allemaal hebben; GOEDE VOORNEMENS. Mijn goede voornemens zijn:
- Meer sporten ( Heel origineel haha)
- Actiever zijn met Mockies want ik heb nog heel veel toffe ideeën en ontwerpen.
- Iets minder vaak buiten de deur eten en iets bestellen ed.
- Geld opzij zetten voor onze ‘ Renew wedding vows’. We hebben namelijk al jaren terug afgesproken dat we in 2020 als we 10 jaar zijn getrouwd we het opnieuw willen doen en dat het liefst in Ibiza. Hier zal binnenkort een keer een blog over komen.
- En één van de belangrijkste dingen maar dat is meer een doel: Ik wil minder stress en angst. Dat beheerst mijn leven nu enorm en dat zal een eventuele toekomstige zwangerschap ook niet bespoedigen.
Ik wens jullie allemaal een heel gelukkig en vooral gezond 2018. En ook wil ik jullie bedanken voor al jullie steun, lieve reacties en toewijding.
xxx Christel
