….Het is half 4 in de nacht…. Amper 10 uurtjes geleden ben ik bevallen van ons vierde kindje; Raev Jagger. Nog geen oog dicht gedaan door de adrenaline en een klein volmaakt mannetje die misselijk is van de razendsnelle bevalling.
Hoe het allemaal begon:
21-02-2020
Om 13.30 had ik een gewone controle afspraak in het ziekenhuis bij mijn gynaecoloog. De laatste voor de bevalling want (wat niemand wist) 3 dagen later (maandag) zou ik worden ingeleid met 38.1 wk. Precies een week geleden voelde de gyn dat ik al 1 cm ontsluiting had. Daar hoopte ik al op want zo zou de inleiding een stuk makkelijker en natuurlijker kunnen gaan verlopen. De afspraak van deze dag ging ze weer voelen hoe het ervoor stond. Ze voelde dat het al weer wat rijper was down under en heel spontaan en vrij onverwachts stelde ze voor om wat te strippen. Uhm ja doe maar. ‘Je hebt al 4 cm’ zei de gynaecoloog. ‘Wow dat gaat hard, dan kan ik meteen hier blijven’ zei ik grappend, alhoewel ik al vrij snel aanvoelde dat ik idd beter niet meer weg moest. En daar was de gyn het meteen mee eens want ze verwachtte dat het weleens heel vlot kon gaan. Dit was wel heel onverwacht en snel, maar wauw ook wel heel fijn!
Ze stelde voor om even 2 uurtjes in het ziekenhuis rond te lopen, wat te eten/drinken en dan 15.30 melden bij de verloskamers. Waaah het werd ineens zo echt allemaal! Skye was al vrij van school en was mee naar het ziekenhuis en moest naar musicalles om 14.00. Joost heeft haar tussendoor snel weggebracht en de vluchtkoffer en maxi-cosi opgehaald thuis. Al vrij snel kreeg ik met regelmaat harde buiken en ondertussen ben ik wat rondjes gaan bellen om opvang voor de meisjes te regelen en iemand die de hond naar de kennel kon brengen. Toen hij weer terug was zijn we een kop thee gaan drinken en toen merkte ik dat de harde buiken meer weeën gingen worden. Die kon ik toen nog goed opvangen maar ze kwamen steeds sneller achter elkaar en nadat ik even een emo momentje had omdat we vandaag toch echt weer papa en mama gingen worden voor de 4e keer, zijn we toch maar eerder naar de verloskamers gegaan om ons te melden.
15.30 gingen ze voelen en had ik 5/6 cm. In het begin kon ik de weeën nog redelijk opvangen.Ik ben blij dat ik buikweeën had ipv rugweeën die ik bij Skye had. Een uurtje later om 16.30 had ik 8 cm en werden de weeën echt pijnlijk. Ik vond het allemaal best spannend want pijnbestrijding kon niet meer en zag op tegen het stuk als de vliezen werden gebroken want dan werd het echt serious bussines. Na steeds heftigere weeën had ik 17.25 volledige ontsluiting en besloten we toch maar de vliezen te breken om 17.38 want dan kwam hij wat lager en zou het ook sneller gaan, en daarbij moest het er toch een keer van komen. Ik had toen nog geen persdrang. De weeën waren echt niet grappig meer en ik kon ze nog amper verdragen. Ik mocht al wat meepersen. De 2e wee kreeg ik wat persdrang. En de 3e perswee stond het hoofdje en kort daarna was hij er al na maar 7 min persen.
17.45 werd Raev Jagger geboren. Hij huilde meteen en was mooi roze. Ze lieten hem lekker bij mij liggen, ik denk wel bijna een uur en hij begon al snel driftig op zijn duimpje te zuigen en was erg tevreden. Kort daarna heb ik hem aangelegd en hij dronk (alhoewel er nog amper tot niks uit kwam natuurlijk) alsof ie het al weken deed! Na een tijdje drinken gingen ze hem wegen en onderzoeken. 3364 gram. Ik hoefde gelukkig niet gehecht te worden oid dus dat was erg fijn.
Een uur of 21.00 ben ik gaan douchen met wat hulp van de verpleegster en kregen we groen licht om naar huis te gaan. Joost was zo slim geweest om naast de maxi cosi ook het wandelwagen onderstel mee te nemen. Dus vanuit de rolstoel duwde ik de wandelwagen voort en Joost duwde mij en trok de koffer met spullen. Moet er vast heel grappig uit hebben gezien als we iemand zouden zijn tegen gekomen en het ziekenhuis niet al verlaten was zoals nu.
Joost had alvast pizza’s besteld en toen we thuis kwamen stonden ze net voor de deur. Niet lang daarna kwam de kraamhulp om even te helpen met opstarten.
En nu lig ik dan hier in bed, klaarwakker en nog geen oog dicht gedaan om 04.00. Met een prachtig mannetje op mijn buik te genieten en beseffen wat we allemaal wel niet hebben doorgemaakt en over hebben gehad voor dit wondertje….
Liefs, Christel
